Διαβάστε επίσης:
"Υπολογισμός της θερμοπερατότητας (U) δομικών στοιχείων. Απλές γνώσεις για όλους"
Συντελεστής θερμοπερατότητας είναι η ποσότητα της θερμοπερατότητας που περνάει στη μονάδα του χρόνου μέσα από επιφάνεια 1m2 ενός δομικού στοιχείου με πάχος h, όταν η διαφορά θερμοκρασίας των εκατέρωθεν εφαπτομένων στηλών ακινήτου αέρα είναι 1oC.
Μετριέται σε W/m2K.
Όσο μικρότερη είναι η θερμοπερατότητα, τόσο καλύτερη θερμομόνωση έχουμε.
Πόση θερμομόνωση;
Τόση όσο να πληρούμε τις επιταγές του ΚΕΝΑΚ.
Η ρύθμιση της θερμοπερατότητας γίνεται κυρίως με το θερμομονωτικό υλικό.
Δείτε ένα απλό παράδειγμα:
Δώμα από πλάκα σκυροδέματος πάχους 16cm, σοβατισμένο με στρώση πάχους 2cm.
Το δώμα μονώνεται με εξηλασμένη πολυστερίνη δωμάτων πάχους 8cm. Από πάνω μπαίνει μια στρώση κλίσεων γαρμπιλομπετόν μέσου πάχους 6 cm και μια επίστρωση με πλάκες πάχους 4 cm.
Έχουμε, λοιπόν, από κάτω προς τα πάνω:
Πάχος h (m) Συντελεστή λ (W/m*Κ)
Σοβάς 0,02 0,87
Μπετόν 0,16 2,00
Εξηλασμ. πολυστ. 0,08 0,034
Γαρμπιλοσκυρόδεμα 0,06 0,98
Πλάκες επίστρωσης 0,04 1,1
Οι αντιστάσεις θερμικής μετάβασης για την περίπτωση αυτή είναι 0,12 m2Κ/W και 0,04 m2K/W (εσωτερικά κι εξωτερικά αντίστοιχα).
Υπολογίζουμε τη συνολική αντίσταση θερμοδιαφυγής ως εξής:
1/Λ = 0,02/0,87 + 0,16/2 + 0,08/0,034 + 0,06/0,98 + 0,06/0,98 + 0,04/1,1 = 0,023 + 0,08 + 2,35 + 0,06 + 0,036.
Προσέξτε - παρακαλώ - ποια είναι η συμμετοχή του θερμομονωτικού στη συνολική αντίσταση θερμοδιαφυγής.
Είναι το 92%!
Με το κατάλληλο πάχος θα φθάσουμε στην επιθυμητή θερμοπερατότητα!
Για την ιστορία, στην παραπάνω συνολική αντίσταση θερμοδιαφυγής θα πρέπει να προσθέσουμε τις αντιστάσεις θερμικής μετάβασης για να υπολογίσουμε την αντίσταση θερμοπερατότητας.
Το αντίστροφο αυτής θα είναι η θερμοπερατότητα, η οποία θα πρέπει να συγκρίνεται με τη μέγιστη θερμοπερατότητα που απαιτείται από τον κανονισμό.
Χρήστος Στρογγύλης
Πολ. Μηχ/κός - ΜΒΑ - DipM